-
1 kość
сущ.• кость* * *костьość (ryby) кость (рыбы)* * *koś|ć♀ кость;\kość policzkowa скула; ● \kość słoniowa слоновая кость; \kość niezgody яблоко раздора; stawać \kośćcią w gardle становиться поперёк горла; kobieta przy \kośćci разг. женщина в теле; \kośćci rzucone погов. жребий брошен
* * *ж- kobieta przy kościkość policzkowa — скула́
- kości rzucone
См. также в других словарях:
kość — ż V, DCMs. kośćści; lm MD. kośćści, N. kośććmi 1. «część szkieletu ludzi i zwierząt, twardy twór barwy białawej zbudowany z tkanki kostnej» Kość czołowa, goleniowa, ogonowa, policzkowa. Kości długie, krótkie, płaskie. Zapalenie, złamanie kości.… … Słownik języka polskiego